روستاهاي تركي ازنــا

جنگ هاي منطقه اي و اثرات آن:

اولين جنگ در اواخر حكومت بني اميه در سال 112 هجري قمري (1315 سال پيش) در منطقه جاپلق اتفاق افتاد كه به دنبال قيام ابومسلم خراساني ايرانيان با اعراب در اين منطقه درگير شده و اعراب تا منطقه نهاوند عقب نشيني كردند. از جنگ ها مي توان به قيام بابك خرمدين اشاره نمود كه با عباسيان در منطقه جاپلق در چند نوبت درگير شدند (1). از آثار آن مي توان به پيدايش روستاهاي باوكي (bavaki) كه در اصل همان بابكي به معناي طرفداران بابك بوده اند اشاره نمود (2).

جنگ ديگر مي توان به حمله و تسخير اين منطقه بدست مغولان اشاره نمود كه به پيدايش روستاهاي تركي مانند ارتلق اُبا (ortaleghoba) و نيز پيدايش بناي امامزاده قاسم و رواج فرهنگ تركي اشاره نمود. بعد از حمله مغولان تعدادي از اكراد شام از طريق غرب ايران وارد جاپلق شده و از طريق اين منطقه اتابكان لر بزرگ را به مركزيت ايذه بنا نهادند كه تا زمان صفويه ادامه داشت (3).

از ديگر موارد مي توان به جنگ ايران و عثماني اشاره نمود كه مهاجرت گسترده ارامنه، ترك ها و گرجي ها در زمان صفويه را به ازنــا باعث شد كه به عقيده پاره اي منجر به نوسازي شهر ازنـا، پيدايش روستاها و زبان ارامنه (مانند روستاهاي آرمن(areman) ، كرت(keret) ، چالِس پار(chalespar) ، تركي (روستاهاي جاپلق شرقي مانند قاقان، آقداش، آقبلاغ) و گرجي (روستاي گرجي) شد (4).